บทความนี้มุ่งศึกษาปัญหาเรื่องกฎหมายในการกํากับดูแลผู้ประกอบธุรกิจนําเที่ยวในประเทศไทยโดยเน้นไปที่ธุรกิจทัวร์ศูนย์เหรียญ ในปัจจุบันประเทศไทยมีกฎหมายที่ใช้ในการกํากับดูแลผู้ประกอบธุรกิจนําเที่ยว คือ พระราชบัญญัติธุรกิจนําเที่ยวและมัคคุเทศก์ พ.ศ. ๒๕๕๑ ซึ่งแก้ไขเมื่อปี พ.ศ. ๒๕๕๙ แต่ไม่สามารถแก้ไขปัญหาทัวร์ศูนย์เหรียญให้หมดไปได้ เนื่องจาก คํานิยามในพระราชบัญญัติดังกล่าวไม่ครอบคลุมถึงผู้ประกอบธุรกิจอื่นในอุตสาหกรรม ท่องเที่ยว อีกทั้งบทบัญญัติดังกล่าวขาดความชัดเจนต้องอาศัยการตีความและบทกําหนดโทษไม่สอดคล้องกับความเสียหายที่เกิดขึ้น บทความนี้จึงได้ศึกษาเปรียบเทียบกับกฎหมายของสาธารณรัฐประชาชนจีนและสาธารณรัฐสิงคโปร์ เพื่อใช้หาข้อเสนอแนะให้กับประเทศไทย จากการศึกษาเปรียบเทียบ บทความนี้เสนอให้แก้ไขพระราชบัญญัติธุรกิจนําเที่ยวและมัคคุเทศก์ พ.ศ. ๒๕๕๑ ให้มีความครอบคลุมมากยิ่งขึ้น เพื่อช่วยให้นายทะเบียนธุรกิจนําเที่ยวและ มัคคุเทศก์สามารถกํากับดูแลผู้ประกอบธุรกิจนําเที่ยวได้อย่างมีประสิทธิภาพ