จากสภาพปัญหาการพิพากษาและบังคับโทษจําคุกตลอดชีวิตที่ใช้บังคับอยู่ใน ประเทศไทยในปัจจุบันซึ่งพบว่าผู้ต้องโทษในความผิดอาญาร้ายแรงเป็นอย่างยิ่งได้รับการพักโทษ หรือปล่อยตัวเร็วเกินไปเมื่อเทียบกับสัดส่วนความร้ายแรงของการกระทําความผิด ส่งผลให้ มีการกระทําความผิดอาญาร้ายแรงซ้ําในอัตราสูง จึงนําไปสู่การดําเนินการวิจัยนี้ โดยศึกษาเปรียบเทียบกฎหมายและแนวปฏิบัติในการพิพากษาและบังคับโทษจําคุกตลอดชีวิตของ ศาลสิทธิมนุษยชนยุโรป ศาลอังกฤษ ศาลฝรั่งเศส ซึ่งเป็นกลุ่มตัวอย่างกรณีศึกษา รวมทั้ง ศาลในประเทศอื่น ๆ เช่น ศาลออสเตรเลีย ศาลแคนาดา ศาลนิวซีแลนด์ วิเคราะห์ประกอบข้อมูล ที่ได้จากการสัมภาษณ์ในเชิงลึก (In-depth interview) ผู้ทรงคุณวุฒิในสาขาต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้อง ทั้งในและต่างประเทศ จนได้ผลสรุปการวิจัยที่ชัดเจนว่า มีความจําเป็นที่จะต้องเพิ่ม มาตรการในการพิพากษาลงโทษจําคุกตลอดชีวิตผู้กระทําความผิดอาญาร้ายแรงเป็น อย่างยิ่งด้วยการพิพากษาลงโทษจําคุกตลอดชีวิตโดยกําหนดให้ผู้ต้องโทษต้องถูกจําคุก จนตลอดชีวิต หรือกําหนดระยะเวลาจําคุกขั้นต่ําก่อนที่ผู้ต้องโทษจะได้รับการพิจารณา ให้พักโทษหรือปล่อยตัว ทั้งนี้ เพื่อเป็นการรับรองว่าผู้ต้องโทษจําคุกตลอดชีวิตจะต้องถูกจําคุกเป็นระยะเวลาขั้นต่ําที่ได้สัดส่วนกับความร้ายแรง ของการกระทําความผิดก่อนที่จะได้รับการพักโทษหรือปล่อยตัว ผลการวิจัยยังได้ข้อสรุปสําหรับแนวทางในการพัฒนาการพิจารณาพิพากษาและบังคับโทษจําคุกตลอดชีวิตทั้งทางด้านกฎหมายและ แนวปฏิบัติของศาล หน่วยงานราชทัณฑ์ และหน่วยงานในกระบวนการยุติธรรมอื่นที่เกี่ยวข้องทุกขั้นตอน เพื่อให้การ พิพากษาและบังคับโทษจําคุกตลอดชีวิตบรรลุวัตถุประสงค์ในการลงโทษทั้งตามหลัก แห่งความได้สัดส่วนในการลงโทษและหลักสิทธิมนุษยชน ซึ่งจะส่งผลให้อัตราการกระทําความผิดซ้ํา ในกลุ่มผู้กระทําความผิดอาญาร้ายแรงลดลง และทําให้สังคมไทยมีความปลอดภัยมากยิ่งขึ้น

The conduct of this research came from the problem that those convicted of the most serious crimes in Thailand were earlier granted parole or release when compared to the gravity of their offenses, resulting in a high rate of recidivism for serious crimes. The research examines laws and practices concerning this issue of the European Court of Human Rights, the English courts, and the French courts, which is a sampling of study, including courts in other countries such as Australia, Canada, and New Zealand, and analyzes them with data obtained from in-depth interviews with both Thai and international experts in related f ields. The research has found it is crucial to develop the life imprisonment sentence by applying: 1) A life imprisonment sentence in which the convicted person must be imprisoned without the possibility of parole for the rest of his or her life. 2) A life imprisonment sentence in which the court specifies a minimum term of imprisonment before the convicted person becomes eligible for parole or release, as outlined in the judgment. This is to ensure that the convicted individuals serve a minimum period proportionate to the gravity of their offense before being considered for parole or release. The research’s f indings also offer recommendations for enhancing trial, sentencing, and execution of life imprisonment sentences, encompassing both legal frameworks and court practices, as well as involvement from correctional and other relevant agencies throughout the justice process. These recommendations aim to ensure that the sentencing and execution of life imprisonment are appropriate, fair, and effective in achieving the objectives of criminal punishment while also contributing to a reduction in the rate of recidivism for serious crimes. This will ultimately enhance public safety.