ปัญหาว่ากฎหมายที่ใช้บังคับและตีความความเป็นอยู่ของสัญญาอนุญาโตตุลาการคือกฎหมายของประเทศใดนั้น ยังเป็นข้อโต้แย้งระดับนานาชาติที่ในปัจจุบันก็ยังไม่มีข้อยุติ ในกรณีของประเทศไทย ประเด็นข้อกฎหมายนี้กลับยังไม่เคยมีข้อวินิจฉัยของศาลไทยโดยตรง บทความนี้เขียนขึ้นจากคําถามที่ว่า หากมีข้อพิพาทยื่นฟ้องต่อศาลไทยและมีปัญหาว่ากฎหมายที่ใช้บังคับและตีความความเป็นอยู่ของสัญญาอนุญาโตตุลาการเป็นกฎหมายของประเทศใด ศาลไทยจะพิจารณาประเด็นดังกล่าวอย่างไรภายใต้นิติวิธีของตน บทความนี้ ทําการวิเคราะห์และเปรียบเทียบคดี หลักกฎหมาย และข้อถกเถียงทางวิชาการต่าง ๆ ในระดับนานาชาติกับนิติวิธีของระบบกฎหมายไทย ผลการศึกษาพบว่า นิติวิธีของไทยเป็น ไปตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา ๔ ซึ่งศาลควรจะต้องคํานึงถึงเสมอ การปรับใช้นิติวิธีเริ่มต้นด้วยการปรับใช้บทกฎหมายใกล้เคียงอย่างยิ่ง แต่เนื่องจากการปรับใช้ บทกฎหมายใกล้เคียงยังคงทิ้งคําถามว่า กฎหมายที่คู่สัญญาเลือกโดยนัยเพื่อใช้บังคับและตีความความเป็นอยู่ของสัญญาอนุญาโตตุลาการนั้นหมายถึงกฎหมายของประเทศใด จึงมีความจําเป็นต้องใช้หลักกฎหมายทั่วไปในการตีความประเด็นดังกล่าว ผู้เขียนเห็นว่า เจตนาโดยนัยซึ่งเป็นข้อบ่งชี้ให้เห็นถึงกฎหมายที่ใช้บังคับและตีความความเป็นอยู่ของสัญญาอนุญาโตตุลาการนั้นย่อมหมายถึงกฎหมายที่ใช้บังคับกับสัญญาหลัก หาใช่กฎหมายของประเทศที่คําชี้ขาดได้ทําขึ้นไม่

The issue of law governing the arbitration agreement has long been a continuously debated issue at the international level. In Thailand's situation, the Issue has yet been addressed in particular, whether through its legislations nor court decisions. The Article questions, therefore, what would be the suggested interpretative approach for Thai courts had the Issue becomes present before it? In answering the imposed question, the Article analyzes and compares relevant foreign cases, international doctrines, and academic arguments, together with Thai specific legal context. It proposes a solution that Thai juristic methods need to be adhered to, considering in parallel the contemporary international trends on the Issue. The application of Thai juristic method first leads to the application of analogy as the third source of Thai law. However, with the application of analogy still leaving room of interpretation of what 'parties' implied choice of law' infers, reference to the fourth source of Thai law-general principles of law, sourced internationally-is required to be made. With the analyses done, the Article concludes that, in the context of Thai jurisdiction, 'parties' implied choice of law' connotes the law governing the main contract, not the law of the seat, as the law governing the arbitration agreement.